ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΟΣ:

ερείπια – κουρέλια – θραύσματα- απορρίμματα

.

.

Ας μην το κρύβουμε άλλο: μια γενικευμένη κούραση επικρατεί στο πολιτισμικό τοπίο. Κάθε καλλιτεχνικό γεγονός, όση ορμητικότητα ή έμπνευση κι αν διαθέτει, όσο ριζοσπαστικό ή queer κι αν εμφανίζεται, στέκει ανήμπορο να προκαλέσει ουσιαστικές μετατοπίσεις στην καθημερινότητά μας. Όλα μοιάζουν να χωνεύονται μέσα στο στομάχι του παντοδύναμου και εγωτικού θεάματος. Κι εμείς, έρμαια του ανικανοποίητου συναισθήματος, είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές, σπεύδουμε να κάνουμε νέα καλλιτεχνικά σχέδια, να υποκριθούμε ενθουσιασμό, να αναζητήσουμε καινούργιες συγκινήσεις, ρίχνοντας την ζωή μας μέσα στην αιώνια «κόλαση της επανάληψης».

Γιατί υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει: 

Η πρωτοπορία που πρεσβεύουμε δεν είναι τελικά και τόσο νέα. O αποκλεισμός μας από την ιστορική γνώση είναι που την κάνει να μοιάζει έτσι. Είναι λυπηρό για παράδειγμα που η λέξη «Ευαδαμισμός», γέννημα-θρέμμα του παρισινού underground του 19ου αιώνα, γράφεται μάλλον για πρώτη φορά στα ελληνικά σε τούτο εδώ το κείμενο.

Γιατί υπάρχει κάτι που μας υπνωτίζει: 

Ο ακραίος μελλοντοκεντρισμός που έχει επικρατήσει τους τελευταίους αιώνες δεν αφήνει σημαντικά περιθώρια αναστοχασμού. Το γεγονός πως ο χρόνος ρέει ευθύγραμμα και αποκλειστικά προς τα μπροστά, είναι απλώς μια νοητική κατασκευή που νοσταλγικοποιεί το παρελθόν και συσκοτίζει τη δημιουργική «ασυνέχεια», περιορίζει τις ανθρώπινες δυvατότητες και φυλακίζει την «μαγική επενέργεια» της ιστορίας.

Γιατί υπάρχει κάτι που μας εγκλωβίζει:

Δεν μπορεί να υπάρξει καμία ουσιαστική ρήξη ή χειραφέτηση όσο αποφεύγεται η κριτική στην έννοια της προόδου και στις απατηλές φαντασμαγορίες της, οι οποίες εξαπλώνονται αλγοριθμικά πια σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, γιγαντώνοντας τον μαρασμό της εμπειρίας, κλονίζοντας την ψυχική υγεία των ανθρώπων, και αυξάνοντας ραγδαία τον αθέατο σωρό των ερειπίων. 

Άγγελε της ιστορίας, τι θα έλεγες να μετατρέπαμε τον σωρό των ερειπίων σε οδόφραγμα;

Ερείπια πολύτιμα. Συντρίμμια λαμπερά. Κουρέλια επαναστατικής ενόρασης. Απολιθώματα τρομακτικής ουτοπίας. Σκουπίδια ιερά. Θραύσματα εκρηκτικής ενέργειας, που «αποκαλύπτουν την αλήθεια του όλου, την οποία το όλο είναι ανίκανο να αποκαλύψει».

Ας τα διερευνήσουμε συλλογικά, σπουδάζοντας πάνω σε ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της σύγχρονης φιλοσοφίας: την έννοια της διαλεκτικής εικόνας του Βάλτερ Μπένγιαμιν, η οποία λαμποκοπά ως μεθοδολογία επαναστατικοποίησης της ιστορίας μέσα στο ανολοκλήρωτο έπος του, το «Passagen-Werk».

Η κατάληξη της διαδικασίας θα είναι το μακρόπνοο ερευνητικό και διακαλλιτεχνικό συμβάν ΙΕΡΟ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑ [HISTORISCHE APOKATASTASIS] που θα επιχειρήσει μέσα από ένα μεγα-μοντάζ να χειρουργήσει τις ψευδαίσθησεις της ιστορικής και πολιτικής προόδου, να φυγαδεύσει την παράδοση από τις δαγκάνες του συντηρητισμού, να περιηγηθεί μέσα στις επαναστατικές ασυνέχειες του μεσσιανικού χρόνου, και εν τέλει, να δώσει το φιλί του Ιούδα στη νεκρική μάσκα της νεοελληνικής ιστορίας.

«…για μια τρισδιάστατη όραση στα βάθη των ιστορικών σκιών»