Η τελευταία σελίδα του περιοδικού «Νέα Εστία» πριν 90 χρόνια ήταν αφιερωμένη στην φιλολογική αλληλογραφία, και στο μεγαλύτερο μέρος της ο διευθυντής Πέτρος Χάρης απαντούσε σε όσους είχαν στείλει ποιήματά τους προς δημοσίευση. Τις περισσότερες φορές η απάντησή του ήταν αρνητική, προβαίνοντας παράλληλα και σε ένα σύντομο κριτικό σχόλιο, μέσα στο οποίο φανερώνονταν και κάποιοι «κακοί» στίχοι ή «αποτυχημένες» φράσεις από τα εν λόγω ποιήματα, που τάχα δικαιολογούσαν την αρνητική του κρίση. Αρκετοί από τους συγκεκριμένους στίχους, ιδωμένοι με σημερινά μάτια, είναι αρκετά αξιόλογοι, αν όχι και εντυπωσιακοί.

Θα προβούμε λοιπόν σε έναν συγγραφικό πειραματισμό έχοντας ο καθένας ως βάση του έναν από τους απορριφθέντες στίχους της δεκαετίας του 1930, φιλοδοξώντας έτσι να μετατρέψουμε έστω και φευγαλέα την λογοτεχνία σε μια υπόθεση ιστορικής δικαίωσης.

Ο προσωπικός εντοπισμός εφτά φωτογραφιών από το μασκέ πάρτυ μέσα στην αμερικανική πρεσβεία την περίοδο των πρώτων μηνών της μεταξικής δικτατορίας θα αποτελέσει το υπόστρωμα για να ειπωθούν ή να γραφτούν μεταξύ μας κάποιες παράξενες ιστορίες…

Πρόκειται για μία από τις πνευματικές εκδρομές του Ρομαντικού Πανεπιστημίου. Προορισμός μας ένα βυζαντινό ξερονήσι της Αττικής που είναι ανεξήγητα καλυμμένο με οστά και κατοικείται από αγριοπερίστερα. 

Πρόκειται για ένα σημείωμα νοσοκομείου (έτσι επικοινωνούσε ο Καβάφης μετά την εγχείρηση) που παρέδωσε στο Νικόλαο Κάλας, όταν ο δεύτερος τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. Είναι γραμμένο ερμητικά και θα επιχειρήσουμε την αποκρυπτογράφησή του, γεγονός που θα ξεκλειδώσει και τον λόγο της ύπαρξής του.

Πρόκειται για ένα ζήτημα βαθιάς παρατήρησης με ερωτήματα που εκγυμνάζουν την φαντασία μας: τι είναι το tandem running; γιατί τα μυρμήγκια κουβαλούν τους νεκρούς τους; πόσο ανάγκη τα έχει ο άνθρωπος και πόσο έχουν επηρεάσει τον ανθρώπινο πολιτισμό; Διακριτικός πειραματισμός μαζί τους ενώ τουλάχιστον ένα κείμενο του Leopardi θα εποπτεύσει την θεματική και θα μας βοηθήσει να περάσουμε από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο. Πιθανότητα λογοτεχνικής άσκησης.

Ο «Χάοσμος», μια γραπτή κατάθεση ποιητικής φιλοσοφίας του Σαμσών Ρακά που θα μοιράζεται στους συμμετέχοντες, θα αποτελέσει το έναυσμα μιας αιχμηρά ένθεης συζήτησης. 

Ομάδα έρευνας και διάσωσης μιας σειράς από άγνωστα ταξιδιωτικά ανά την Ελλάδα κείμενα του ιδρυτή της Παντείου, που εντοπίσαμε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις. Επικοινωνία με τους απογόνους του στα πάτρια κυπριακά εδάφη δεν αποκλείεται. Η παράδοση της έρευνας στο αρχείο του Πάντειου Πανεπιστήμιου θα εξεταστεί.

Αν και εκκινεί από ένα λογοτεχνικό παιχνίδισμα, φιλοδοξούμε πως η ποιότητα της διεισδυτικής παρατήρησης/περιπλάνησης σε συνδυασμό με το απροσδόκητο άφημα στο ποιητικό βάθος θα γεννήσουν τις προϋποθέσεις ενός συναισθηματικού στοχασμού προς τα μέσα μας, ανανεώνοντας την υπάρχουσα γκάμα των λίγο-πολύ φθαρμένων συναισθηματικών εννοιών.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Υπάρχουν πολλά είδη μοναξιάς που κακώς ταυτίζονται. Π.χ. η αποξένωση που νιώθει ένας άνθρωπος καθιστός σε μια πλατεία ξεπερνάει κατά πολύ την έννοια «μοναξιά» που παραπέμπει περισσότερο σε μια θλίψη εσωτερικού χώρου. Η άλλη είναι μοναξιά μεταναστευτικού τύπου, ανθυγιεινή, εξωτερικού περιβάλλοντος. Αν το ορίζαμε «Μονεξιά»; [ΦΩΤΟ: Αγ. Παντελεήμ. 4.11.18]

Με αφορμή τον στίχο του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου ο συμμετέχοντας θα ορίσει εκείνος το πεζοπορικό σχέδιο που θα οδηγήσει στην τοποθεσία της επιλογής του, για την οποία και θα επιχειρηματολογήσει. Υποβοηθητικά εδώ στέκει το ερώτημα: σε ποιο σημείο της πρωτεύουσας ο νιχιλισμός συναντά τον ρομαντισμό;

Ένα δυναμικό θέμα που χρήζει περαιτέρω έρευνας κι οργάνωσης ανάλογα με τις διαθέσεις των συμμετεχόντων. Η μαγιά ανοίγματος της συγκεκριμένης θεματικής προκύπτει από το βίο και το έργο των: Ροδοκανάκη, Λαπαθιώτη, Νιρβάνα, Πωλ Σουάν, Παπανικολάου και άλλων. 

Site specific διάλεξη στο λόφο του Άρειου Πάγου με αφορμή μια καλλιτεχνική ιστορία 140 ετών, που δημιούργησε στο σημείο αυτό ένα κομμάτι του μέλλοντός μας.

Ορίζουμε πρώτα εμείς την Αθήνα που θέλουμε να «εφεύρουμε»: η πρωτεύουσα ως ορεινό χωριό ή νησιώτικη εξοχή ή οικισμός της προϊστορίας ή κομμάτι μιας αφρικανικής ερήμου. Αναζητούμε και αποτυπώνουμε μέσα στην πόλη τα ανάλογα σημεία που εξυπηρετούν τον ορισμό μας, τα οποία ονομάζουμε «μειοψηφίδες». Έπειτα  δημιουργούμε πραγματικούς χάρτες με ενοποιημένα τα στοιχεία, παρουσιάζοντας την κονσέψουαλ Αθήνα υπό μια νέα γεωγραφία στοχασμού.

Συγγραφή «ζωγραφικών» κειμένων. Τα ονομάζουμε έτσι γιατί θα εμπνέονται κατά την διάρκεια πολύωρης παρατήρησης ενός γυμνού μοντέλου στο χώρο της εργασίας μας. Ο πειραματισμός αυτός επιθυμεί να αφαιρέσει από το συγγραφικό ύφος τα επίπλαστα ντύματα και να το εξωθήσει σε μια βιωματική και ανάγλυφη ενσάρκωση του νοήματος.

Τι γύρευε μια ομάδα σαινσιμονιστών την δεκαετία του 1830 στην τότε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου Ναύπλιο; Για τι είδους εποικισμό παλεύανε; Πώς κατάφεραν να έχουν κυβερνητικές θέσεις; Ποιος ο ρόλος της εφημερίδας ΗΛΙΟΣ των αδελφών Σούτσων;

Φιλοσοφικός ρεμβασμός σε ένα καταραμένο νησί.

Ένα ερώτημα γεμάτο με προοπτικές εκγύμνασης της φαντασίας μας που θα προκύψει από τις πεζοπορίες μας στον τομέα της Κυψέλης.

Εξόδιες πεζοπορίες με σκοπό την καταγραφή της εξωκοινωνικής αθηναϊκής ζωής: λεπτομέρειες για τις νυχτερίδες, για τις λάμπες που αναβοσβήνουν, για το πού βρίσκονται τα πιο θλιμμένα θροΐσματα, για το πόσο χρόνο χρειάζεται το σαλιγκάρι να περάσει την Αλεξάνδρας, για ποδηλάτες χωρίς κεφάλι, και γενικά οτιδήποτε χρησιμεύει στην καταγραφή μιας αρνητικής ιστορίας.

Οι κανόνες και η φύση του παιχνιδιού βρίσκονται υπό διαμόρφωση μεταξύ μας. Θα εξεταστεί και το ενδεχόμενο να γίνει διαδραστικό, λαμβάνοντας έναν δημόσιο χαρακτήρα με την μορφή καλέσματος στην πόλη, πάντα με γνώμονα την μη βεβήλωση της μνήμης των νεκρών παρά μονάχα την ανάδειξή της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την συγκεκριμένη θεματική στέκει η επιγραφή που τοποθετήθηκε στην προτομή του Φρειδερίκου Μιστράλ και ανανέωσε την υπάρχουσα, που έγραφε απλώς φιλέλλην. Διότι ο Μιστράλ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γάλλους ποιητές, με ισχυρή λογοτεχνική δράση στο πεδίο της προβηγκιανής γλώσσας και εμπνευστής του λογοτεχνικού κινήματος των φελιμπρίζ. Έλαβε μάλιστα το βραβείο Νόμπελ το 1904. Κι όμως η επιγραφή στην προτομή της Αγίας Ελεούσας ανέφερε πως ήτανε απλά φιλέλλην. Κι αυτό γιατί έγραψε ένα ποίημα για την Ελλάδα που το μετέφρασε ο Παλαμάς και το καπηλεύονται συχνά οι εθνικιστές μέχρι σήμερα, και προσωπικά ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Κι όμως κατά βάση είναι ένας ποιητής λυρικός, άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Υποστηρίζουμε λοιπόν πως όταν το έθνος γράφει την ιστορία που το συμφέρει, σε βαθμό που ατιμάζει την ταυτότητα του τιμώμενου, τότε ο βανδαλισμός μοιάζει η μόνη δικαίωση για τον βανδαλισμένο.

βασική εκμάθηση της Γραμμικής Β’ και απόπειρα συγγραφής ενός ποιήματος με τα σύμβολά της.

Μελετάμε τα αρχαιολογικά ευρήματα των τελευταίων ετών στα οποία καταγράφεται η γλώσσα της μαγείας ανά την Ελλάδα, και ανάγοντάς την σε μια λογοτεχνική γλώσσα, γεμάτη με φωνολογικές εμπνεύσεις, στήνουμε μια μαγική βραδιά επιχειρώντας τους δικούς μας ξορκισμούς.

Δακτυλογράφηση και δημιουργία ενός e-book με τα χρονογραφήματα (σε μια μικρή εφημερίδα του Πειραιά) ενός δεινού γραφιά και κριτικού, που η ιστορία τον καταδίκασε γιατί δεν του συγχώρεσε την αμέριστη υποστήριξή του στα φασιστικά καθεστώτα (η οποία και μας πληγώνει).

Ένα βασικό παιχνίδι του Ρομαντικού Πανεπιστημίου που θα λαμβάνει χώρα στο Πάρκο Τρίτση και θα λειτουργεί ως ψυχαγωγικό διάλειμμα από το φόρτο των υπόλοιπων εργασιών μας. Προπόνηση βαδίσματος πάνω σε παλιές ράγες τραίνου, καταγραφή απόδοσης, αναζήτηση τεχνικών, προετοιμασία για την διεξαγωγή ενός δημόσιου αγώνα ραγοδρομίας.

Ένα οριακό δοκίμιο του Σαμσών Ρακά που θα μοιραστεί στον κάθε συμμετέχοντα ευελπιστώντας να λειτουργήσει ως σπίθα για μια ευρύτερη συζήτηση περί της ποιητικής γλώσσας.

Γνωριμία με δύο θεμέλιους λίθους της νεοελληνικής ποίησης με αφορμή ένα ερώτημα που ταλανίζει τους ερευνητές.

Φιλοξενία σε ένα θέατρο της πόλης και εξάσκηση στη συγγραφή μιας πειραματικής θεατρικής κριτικής.

Εδώ θα γίνει λόγος για την στερεότυπη εικόνα που επικρατεί στην εποχή μας για τον άνθρωπο της προϊστορίας, η οποία συχνά φτάνει στα όρια της απαξίωσης και του ευτελισμού του, μην έχοντας την δυνατότητα να κατανοήσουμε το μεγαλείο της προσπάθειάς του αλλά και την αναγκαιότητα της καθημερινής του μάχης για ευρηματικότητα ώστε να μπορέσει να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που δεν θα άντεχε ούτε μερικές μέρες ο σημερινός άνθρωπος. Θα εξετάσουμε λεπτομερώς τους λόγους που συμβαίνει αυτό.

Έπειτα θα εξασκηθούμε πάνω στην έννοια της δημιουργικής εκδοχολογίας. Αφού παραθέσουμε τις επίσημες γνώσεις μας πάνω στις συνθήκες που επικρατούσαν στην προϊστορική ζωή, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ερωτήματα που δεν είναι σε θέση να απαντήσει η αρχαιολογία.

Ένα ερώτημα της στιγμής που κατατίθεται παραδειγματικά και ξεδιαλέγεται από δεκάδες άλλα είναι το εξής: «έτρωγε λουλούδια ο άνθρωπος της προϊστορίας;». Για να απαντηθεί το ερώτημα, οφείλουμε να ποντάρουμε ναι μεν διαισθητικά, προσπαθώντας να μπούμε στον ψυχισμό ενός μακρινού παρελθόντος, αλλά και να βασιστούμε σε επιχειρήματα ιστορικού εύρους. Με αφορμή ένα συμβολικό ερώτημα, φαινομενικά ασήμαντης κοπής, θα εξασκηθούμε σε ένα ιστορικό φαντασιοκόπημα.

Οπωσδήποτε ο τόπος διεξαγωγής της συγκεκριμένης συνεύρεσης είναι κομβικής σημασίας για την ποιότητα της συναισθηματικής γνώσης που θα παραχθεί. Και δεν είναι άλλος από ένα εκ των δεκάδων σπηλαίων που υπάρχουν στους αθηναϊκούς λόφους και μπορούν να μας μαρτυρήσουν πολλά από τα ανομολόγητα αλλοτινών καιρών.

Το ερώτημα αυτό θα εξασκήσει τη φαντασία μας γιατί πράγματι υπάρχει μια πολύ μυστηριώδης πόρτα στην οδό Σούτσου.

Ο Άγγελος Σικελιανός σε ένα ποίημά του είχε συλλάβει και αναφερθεί στη γεγονοτική στιγμή που ένα αεράκι πέφτει στον κάμπο και από το απαλό τρίχωμα του προβάτου καθαρίζεται η βρωμιά του. Αυτή είναι μια εικόνα εγγενής στη φύση, έμφυτη, απολύτως κατανοητή και απλοϊκή για την ύπαρξή της. Αυτή η απλοϊκότητα έχει αναχθεί σε πολυπλοκότητα, αν όχι αορατότητα, για τον άνθρωπο των ημερών μας διότι απώλεσε την ποιότητα του βλέμματός του. Οι συνθήκες της ζωής του υποβάθμισαν την έννοια της παρατήρησης. Λιγόστευσαν τα αντανακλαστικά της εμπειρίας. Οι αισθήσεις έχουν ατονήσει, έχουν απονεκρωθεί, αγνοούμε τις λεπτομέρειες που μας περιβάλλουν. Οτιδήποτε δεν έχει ένα αντίκρυσμα χρηστικό υποβιβάστηκε από την κυρίαρχη ηθική σε ευτέλεια, σε ρομαντισμό, αποκαλείται ευθυνοφοβία. Ζούμε τον αναλφαβητισμό και των πέντε αισθήσεων. Έτσι ο στοχασμός μας έγινε σχεδόν αφύσικος, μηχανοποιημένος, τουριστικός. Θάλασσα, ηλιοβασίλεμα και φεγγαράδα. Δεν πάει παραπέρα ο ρεμβασμός. Ας προσπαθήσουμε να τον ξεθαρρέψουμε, να τον κάνουμε πιο αιχμηρό, οραματικό, φαρμακερό. Ας προσπαθήσουμε να τον τονώσουμε ξεκινώντας από την μειωμένη μας όραση στο σκοτάδι.

Βοηθητικό/εισαγωγικό εγχειρίδιο στην συγκεκριμένη θεματική στέκει «η κοινωνιολογία των αισθήσεων» του Georg Simmel.

«Η ανώτερη ποίηση είναι το κλείσιμο πολλού σε λίγο χώρο».
Κώστας Χατζόπουλος, αλληλογραφία με Παύλο Νιρβάνα, 24.2.1909

Επικεντρωνόμαστε σε μια συγκεκριμένη θεματική, που θεωρούμε πως πως της αξίζει η εξωτερίκευση,  και την παρουσιάζουμε ραδιοφωνικά.

Επιστρέφουμε νοητά στην θυελλώδη μέρα του 1852 που έριξε τον στύλο του Ολυμπίου Διός, ακούμε τον πάταγο στα αυτιά μας, και εμπνεόμαστε με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Η ποιητική της απελευθέρωσης ή εκεί που η αντίφαση δεν λογίζεται ασυνέχεια. 

Εξάσκηση των έμπνεων δυνατοτήτων της φαντασίας μας με αφορμή την ερμηνεία ενός μυστηριώδους ζητήματος που δεν λέει να λυθεί.

Ένα εμβόλιμο ψυχαγωγικό διάλειμμα από τις εργασίες μας: μετρώντας τις διαστάσεις των κορμών με τη μεζούρα μέχρι το σημείο να αποκτηθεί σιγά σιγά η ικανότητα μέτρησης δια γυμνού οφθαλμού. Το ενδεχόμενο να εξελιχθεί σε παιχνίδι με αρκετούς παίχτες, παράλληλα με την ραγοδρομία, σε μορφή δίαθλου στο Πάρκο Τρίτση, δεν αποκλείεται.

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητές του; γιατί εμπόδισε την ανάπτυξη του ελληνικού ιμπρεσιονισμού; πόσο επηρεάζει τον ψυχισμό μας; Ενδεικτικά ερωτήματα σε μια περιπατητική συζήτηση κατά την οποία ο Περικλής Γιαννόπουλος θα συνοδεύει τη σκέψη μας. Όχι χωρίς διενέξεις. 

Το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο έχει στη διάθεσή του πάνω από 200 χρονογραφήματα του ιδιαίτερου αυτού συγγραφέα των οποίων η χρησιμότητα είναι ποικιλόμορφη. Η αποδελτίωσή τους και η δημιουργία ενός e-book βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητές μας.

Ενδεικτικές προτάσεις-κλειδιά: α) κάθε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα παίρνει μαζί της και έναν κύκλο λογοτεχνών β) Επαναστατική ποίηση και κρατικοί θεσμοί: μια διαχρονική φιλία γ) Βιβλιοπαρουσιάσεις: σκοτώνοντας την αξιοπρέπεια τούτης της πόλης.

Η επιλογή της τοποθεσίας εκδηλώνει μια συμβολική προδιάθεση στην επικοινωνία.

Στοχευμένη περιπλάνηση μέσα στην πόλη έχοντας σκοπό την δημιουργία ενός ψυχογεωγραφικού χάρτη και γενικότερα την εξοικείωση με την καταστασιακή σκέψη.

Ένα εν προόδω κριτικό δοκίμιο του Σαμσών Ρακά για την έπαρση της αρχαιολογικής επιστήμης, στο οποίο θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση οι συμμετέχοντες. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απόσπασμα: «Όλο και έχει πάρει το μάτι μας δύο ανθρώπινους σκελετούς που αγκαλιάζονται μέσα σε έναν ανοιγμένο τάφο. Πρόκειται για ένα θέμα που απαντάται συχνά σε ταφικές ανασκαφές και πάντα προκαλεί ενθουσιώδη συναισθήματα στο κοινό που αρέσκεται στα viral. Όχι άδικα. Η εμβληματική εικόνα δύο αγκαλιασμένων ανθρώπων σε απόλυτη αποσύνθεση συμβολίζει αυτόματα και ατσαλώνει την αντοχή της αγάπης μέσα στην αδυσώπητη αιωνιότητα που μας περιζώνει. Αλήθεια όμως, αναρωτήθηκε κανείς τι απέγιναν οι σκελετοί μετά το πέρας της ανασκαφής; Ας ρωτήσουμε τους αρχαιολόγους σήμερα: οι σκελετοί είναι ακόμα αγκαλιασμένοι; Τι συνέβη με τον συμβολισμό της αιώνιας αγάπης; Εις το όνομα ποιας γνώσης σάς επιτρέπεται να πράξετε τον διαχωρισμό τους;».

Εξοικείωση in situ με το έργο ενός σημαντικού ποιητή. Για την μεταφυσική ένωση με τα δάκρυά του.

Δημιουργία ομάδας εργασίας που θα ανατρέψει το στερεότυπο περί μιας αυστηρά μιλιταριστικής σπαρτιάτικης κοινωνίας. Κινητήρια εγχειρίδια: οι Πελοποννησιακές μελέτες του Ε. Peule.

Εξόρμηση στον Πειραιά λίγο μετά το σούρουπο. Περιπλάνηση στις προβλήτες και κατάληξη στα βράχια με θέα την Ψυττάλεια. Διαλογισμός και εναρμόνιση με την χρονικότητα του φάρου. Απόπειρα ανατροπής του γραμμικού χρόνου και περάσματος στον ποιητικό. Ανάγνωση της 4η και οριστικής γραφής της «Ψυττάλειας» του Σαμσών Ρακά.

Ομάδα εργασίας που θα ασχοληθεί με ένα θέμα ταμπού στην ελληνική κοινωνία, το οποίο αν και βρίσκεται πια στο περιθώριο της συλλογικής σκέψης  εξακολουθεί να εμπνέει ακόμη ως πίστη σε ένα ελληνοτουρκικό πολιτισμικό φαινόμενο με κοινή πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Εκκίνηση για την θεματική δίνουν τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη (τα οποία κάνουν λόγο περί ύπαρξης νομοθετημάτων που είχαν συνταχθεί στη Ζάκυνθο για την δημιουργία ελληνοτουρκικού κράτους) καθώς και οι προσπάθειες των Βενιζέλου-Κεμάλ για την υλοποίηση της συγκεκριμένης ιδέας την δεκαετία του 1930.

Μια ακόμη τοποθεσία που ενισχύει την μυθολογία αυτής της πόλης ενώ άγνωστη παραμένει ακόμη η αρχική χρησιμότητα του μνημείου παρόλες τις θεωρίες που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς. Παράθεση των στοιχείων, εξοικείωση με την αρχιτεκτονική του και αναζήτηση των επιγραφών στον περιβάλλοντα χώρο του. Ένα σημαντικό «βλεμμαγωγείο» του Ρομαντικού Πανεπιστημίου και ευρύτερος χώρος των δράσεών μας. 

Αλλάζοντας την πατρότητα ενός σημαντικού πίνακα ζωγραφικής με τρόπο αδιάψευστο και κατηγορηματικό.

Συνομιλούμε με φίλους του, αναζητούμε στοιχεία από τη ζωή του στο Καπανδρίτι, εντοπίζουμε τα υπαρκτά χειρόγραφα ενός μοναδικού ποιητή.

Μπορούμε να τοποθετήσουμε το νόμο της βαρύτητας σε ένα ποιητικό πλαίσιο; Να τον ερμηνεύσουμε με έναν τρόπο διαφορετικό; χωρίς εργαλεία τεχνητά; και με μια γλώσσα υπεριστορική αντί της επίπλαστης των μαθηματικών και των εξισώσεων;

Συζήτηση πάνω στα νοήματα ενός αιχμηρού ποιήματος του Καβάφη και η πρόσληψή του στην ποίηση της Βόρειας Μακεδονίας.

Γεωγραφία δίχως ρίζες. Αντίξοος φιλοσοφικός ρεμβασμός στις κερκίδες του ΚΠΙΣΝ και λογοτεχνική προγνωστικότητα του πρώτου έκπτωτου αυτόχειρα από τους πάνω ορόφους του.

Το πρόσωπο κλειδί στην θεματική αυτή είναι η άγνωστη μα παροιμιώδης φιγούρα του Πωλ Σουάν, ενός εκκεντρικότατου και επιδραστικού αμερικανού πολυκαλλιτέχνη, που έρχεται στην Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα, αρκετές δεκαετίες πριν πρωταγωνιστήσει στην τέχνη του Άντι Γουόρχολ. Η ολιγόμηνη διαμονή του στην Αθήνα λίγο πριν τους βαλκανικούς πολέμους δημιουργεί κραδασμούς στην ελληνική πραγματικότητα (έκθεση ζωγραφικής, δημοσιεύσεις στον ελληνικό τύπο, προσωπογραφίες καλλιτεχνών, συμμετοχή σε εκδηλώσεις των φιλότεχνων) και οφείλουν τα στοιχεία να αναδυθούν από πρωτογενείς πηγές με μια στοχευμένη έρευνα από την ομάδα εργασίας που θα δημιουργηθεί, και θα είναι υπεύθυνη για την παρουσίαση της συγκεκριμένης εργασίας στο ελληνικό κοινό.

Η τουριστική συμπεριφορά ως δικό μας αξιοθέατο. Κείμενo του Hakim Bay θα συντροφεύει το συγκεκριμένο task, του οποίου οι προεκτάσεις προβλέπονται πολυδαίδαλες.

Είναι η γη ένας ζωντανός οργανισμός που φέρει το ένστικτο της αυτοσυντήρησής της; Εισαγωγή σε μία επιστημονική θεωρία που μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο.

Πώς ξεκινάει η περιπέτεια της ποίησης; Μήπως υπήρχε ως πρακτική στην προϊστορική καθημερινότητα χωρίς να το γνωρίζουν οι άνθρωποι; Μήπως ηττήθηκε μόλις ορίστηκε; Μήπως ο ορισμός της συνέβη με σκοπό τον διαχωρισμό της από την θρησκεία; Κατά πόσο αποτελεί η αρχέγονη προσευχή στον Ήλιο τον πρόγονο της ποίησης; Η αυθόρμητη δημιουργία μιας μεταφοράς οφείλεται στο δέος για το άγνωστο;

Δεν έχει διασωθεί φωτογραφία του. Η μοναδική ποιητική συλλογή του πειραιώτη ποιητή αγνοείται επίσης. Λίγα ποιήματά του φτάσανε σε μας μέσω των δημοσιεύσεών του σε λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής. Μια έρευνα με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Που υπόσχεται όμως ευρήματα υψηλού ενθουσιασμού.

Επιλέγουμε ένα αγαπημένο μας ποίημα, είτε δικό μας είτε όχι, και το προτείνουμε για μελοποίηση στον Χαρίλαο Τρουβά, συμμετέχοντας ενεργά στη διαδικασία.

Συμμετέχουμε διακριτικά σε προεκλογικές ομιλίες και φιέστες στην πόλη εξάγοντας συμπεράσματα για το διαχρονικό παρόν που μας περιβάλλει. Εκλογικά επίκαιρα από εκλογικές διαδικασίες 130 ετών πριν θα επικουρούν την συγκεκριμένη θεματική.

Το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο δικαιούται να έχει και κάποιες αντιπάθειες. Δεν είναι όμως αναίτιες. Παράθεση των στοιχείων που προσωπογραφούν έναν δεινό τεχνίτη, έναν μέτριο ζωγράφο, έναν κακό καλλιτέχνη.

Μια performative συνθήκη τεχνητής αναμονής που δημιουργεί προσδοκίες ως προς την καλλιέργεια της ρομαντικής ευφυΐας.

«[…] κι ο σκαραβαίος μασούλαγε το αρχαιοβακτήριο
κι ένα νησί περιφερόταν στο Αιγαίο μόνο του
αυτά με δίδαξε ο Ούτις

γιατί αυτός είναι ο θεός της ποίησης
αυτός ο κάτοχος των «Σωζομένων» του Δημοσθένη Βαλαβάνη
η ύπαρξη των οποίων μαρτυρείται σαν το μυστικό
που το ξεχνάει και ο ιδιοκτήτης του ακόμη

μα μαρτυρείται αδιαφιλονίκητα
και με ομοφωνία των θεών στον Όλυμπο
στο ετήσιο ημερολόγιο του Σκόκου για
το έτος 1890

και θα τα φανερώσει στην ώρα του
όταν θα έχει νόημα
κι όποτε ματώσει το νόημα
όποτε κρεμαστεί ξεσκισμένο στα δόντια του οριακού
μόνο τότε θα τα φανερώσει ο θεός της ποίησης
για να αλλάξει την ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας […]»
________________________________________
Απόσπασμα από το «ΟΥΤΙΣ» του Σαμσών Ρακά που μαρτυρά την ιστορία της συγκεκριμένης αντίξοης θεματικής.

Συμβολοποιώντας δύο πίνακες ζωγραφικής και ανάγοντας το ζευγάρωμά τους σε μια εμφυλιακή σύγκρουση ανάμεσα στα δυο κεφάλια του δικέφαλου αετού: το ένα στην ανατολή, το άλλο στη δύση.

Κατ’ ιδίαν.

Παράθεση στοιχείων από τη μανιώδη ζωή μερικών σπουδαίων ελλήνων συλλεκτών έργων τέχνης (π.χ. Ευριπίδης Κουτλίδης). Έρευνα γύρω από την μυστηριώδη συλλογή Περδίου. Επίσκεψη σε έναν ζώντα συλλέκτη.

Στάση στο κατώφλι του σπιτιού του στην Πλάκα και στοχευμένη σιωπή και συζήτηση. Χτύπημα πόρτας. Όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.  

Συμπληρωματικά: παραγωγή μιας μελέτης περί του (κληρονομικού) μίσους μεταξύ Παλαμά και Μαρτζώκη.

Ζωγράφος δεινός. Παράφρονας από έρωτα. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το εκτόπισμά του. Μελετώντας τα δεδομένα μας και γνωρίζοντας τα έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη, θα ξετυλίξουμε σιγά σιγά το κουβάρι της ζωής του φτάνοντας στις κρίσιμες πηγές. Επείγει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: επίσκεψη στο άγαλμα του Καραϊσκάκη στον Πειραιά και ανάγνωση του ομώνυμου ποιήματος του Παράσχου, το οποίο απαγγέλθηκε από τον ίδιο στα αποκαλυπτήρια. Θα ακολουθήσει αποδομητική ανάλυση.

Μελετάμε το ιστορικό μινωικό πλαίσιο της «κρητικής ιερογλυφικής», διαβάζουμε τις δεκάδες αμφιλεγόμενες απόπειρες αποκρυπτογράφησης των ερευνητών, παρατηρούμε τις δυο πλευρές των πολύτιμων δεκαπέντε εκατοστών του δίσκου, ταυτίζουμε τις εικονοσυλλαβές, εμπνεόμαστε, κάνουμε την απόπειρα να μετατρέψουμε τα λεγόμενά του σε ένα ευφάνταστο σπειροειδές σενάριο.

Η πεσσοϊκή αφηρημάδα ως ποθούμενο για την έμπνευση. Πώς όμως μπορείς να αφαιρείσαι δημιουργικά όταν η αληθινή αφηρημάδα δεν γνωρίζει την κατάστασή της;

Φιλοσοφικός ρεμβασμός της ασφυκτικής πόλης από ένα πέτρινο εποπτικό βάθρο των Τουρκοβουνίων και απόπειρα λογοτεχνικού οπτασιασμού μιας έρημης και ακατοίκητης Αθήνας. 

Ενδεικτικό παράδειγμα εδώ στέκει η έρευνά μας στον ελληνικό τύπο κατά τις πρώτες 72 ώρες της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου όπου οι εφημερίδες είναι λες και μεταμορφώνονται σε περιοδικά επικής ποίησης και από την πρώτη κιόλας μέρα κάνουν λόγο για τους «γνώριμους ανθρώπους του σκότους και του στιλέτου που τρέφονται από τα μαστάρια της λύκαινας έναντι ενός έθνους φιλειρηνικού που σκύβει στα αυλάκια των κάμπων και τους γονιμοποιεί με τον ιερό ιδρώτα του».

Πνευματική εκδρομή σε μια τραυματισμένη γεωγραφία. Απόπειρα μετατροπής της σε ένα σκηνικό για τις παραστατικές ανάγκες μας. Ποιητικός διαλογισμός. Κατάθεση μιας προσωπικής ιστορίας.

Αφετηρία Μενάνδρου, συγκεντρωμένη διαδρομή, σιωπηλή παρατήρηση, σημειωματάριο, τερματισμός. Ακολουθούν ερωτήματα παρατηρητικότητας στις προβλήτες του Περάματος. Επιλογή χαρακτήρων. Χτίσιμο ιστοριών. Ποίηση στην άκρη της πόλης.

Το 1890, κάποιοι καθηγητές και φοιτητές αποσπώνται για ιδεολογικούς λόγους από την Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην οποία πρέπει να τονιστεί πως ηγεμόνευε ο «Πατριάρχης» Νικηφόρος Λύτρας, και συστήνουν στην περιοχή των Εξαρχείων την «Αυτόνομη Σχολή Καλών Τεχνών». Το συγκεκριμένο θέμα ατυχώς, είτε από άγνοια είτε από έλλειψη ενδιαφέροντος -δεν θα πούμε δόλο-, δεν έχει απασχολήσει την ιστοριογραφία του τόπου και χρήζει κατεπείγουσας έρευνας από το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο.

Ένα γυφτάκι έγλειφε το χερούλι του λεωφορείου. Ένας μεσήλικας, καθισμένος στο παγκάκι της πλατείας, είχε βγάλει τις παντόφλες του  και τα πόδια του πατούσαν ξερές κουτσουλιές στο έδαφος. Αναζήτηση τέτοιων μικροϊστοριών κατά τη διάρκεια των πεζοποριών μας, που η καταγραφή τους θα λειτουργεί συμπληρωματικά ως πάρεργο των κεντρικών εργασιών μας, και θα είναι ικανή να παράξει μια βάση ανθυγιεινών δεδομένων που εκτρέπουν τα στερεότυπα της υγιεινής. Ως πολύτιμο ανάγνωσμά μας θα σταθεί η εξαιρετική μελέτη του Michael Fitzpatrick «η τυραννία της υγείας».

Για μια συγγραφική συνθήκη υπό πίεση.

Η συλλογική έρευνα του Ρομαντικού Πανεπιστημίου που στην πρώτη φάση της θα περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο έτος, πραγματοποιώντας μια εξαντλητική καταγραφή των ποιητικών αναφορών, ενώ ταυτόχρονα θα εξοικειώνεται με τα κοινωνιολογικά αίτια που οδήγησαν ιστορικά σε αυτήν την κατάσταση.

Αποτελεί η ποίηση ένα μυθιστόρημα δίχως την γραφειοκρατία του; Ένα προβοκατόρικο θέμα που ναι μεν ισχυρίζεται -περίπου- μιαν αλήθεια αλλά η δουλειά του είναι να προβοκάρει ώστε να φουντώσει μια συζήτηση γύρω από τα όρια της γραφής.

Η εύρεση μερικών φωτογραφιών με λουόμενους ναζί στο Φάληρο και στην Κρήτη γέννησε την ιδέα μιας ευρύτερης θεματικής αναζήτησης: κατά πόσο ευσταθεί ο συσχετισμός των μπάνιων του ναζιστικού εισβολέα με τα μπάνια και την αναψυχή των σημερινών τουριστών τόσο ως προς την διάθεση του ψυχισμού όσο και ως προς τη νοοτροπία.

Μετατρέποντας το fb από μέσο κοινωνικής δικτύωσης σε ένα ζωντανό software για τη λογοτεχνία.

Ο Χαρίλαος Τρουβάς μας παραθέτει τα στοιχεία της κοπιώδους μελέτης του για τον Λάκη Καραλή και μας συστήνει μια σπάνια περίπτωση καλλιτέχνη. Ένα από τα ντοκουμέντα της παρουσίασης αποτελεί η μουσική της κρίσιμης παράστασης «Αντιγόνη».

Ένα παραγνωρισμένο ποίημά του θα μας επιτρέψει να δούμε την εποχή μας σε όλο της το μεγαλείο. Συγγραφή συλλογικού δοκιμίου. Αναγκαιότητα για μια νέα, αντισυστημική, χρήσιμη καβαφολογία.

Μια σημαντική κατάθεση του Ρομαντικού Πανεπιστημίου που προέκυψε παρενθετικά μέσα από έρευνες των ποιητικών πηγών του 19ου αιώνα.

Φανέρωση μιας παράξενης ιστορίας από τη Σαλαμίνα που καταγράφεται σε γραπτές πηγές και παραλληλισμός της με το σολωμικό έργο «Η γυναίκα της Ζάκυθος». Ανίχνευση προοπτικών και δυνατοτήτων περί της εξέλιξής της σε θεατρική πρόταση το έτος 2021 (200 χρόνια από την επανάσταση) ως ένα ουσιαστικό ανάχωμα στην πατριωτική έξαρση που επίκειται.

Πρόκειται για ένα δοκίμιο του Σαμσών Ρακά περί της ποιητικής ισχύος του υπερελάσσονα αυτόχειρα Ιωάννη Καρασούτσα. Στο ογδοντασέλιδο αυτό εγχειρίδιο θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι συμμετέχοντες και θα αποτελεί τον βασικό εργαλειακό οδηγό για την γνωριμία μας με την κρίσιμη ποίηση των απαρχών της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα, η κριτική σχέση του Καρασούτσα με τους ποιητικούς κύκλους του καιρού του, η κρισιμότητα της επιρροής του σε μεταγενέστερους συγγραφείς, η πίστη του στον εκστατικό και αυτόφωτο ρομαντισμό, η περίπτωση της λογοκρισίας ενός ποιήματός του, ο προωθημένος ταξικός χαρακτήρας του έργου του, ο ηθικός τραμπουκισμός του από τους οπαδιστές της δημοτικής, και αρκετά ακόμη στοιχεία που αναδύονται από την έρευνά μας πιστεύουμε πως ανάγουν το βιβλίο σε ένα γενικευμένο και δυνητικό εκμαγείο γνώσης για την ιστορία του τόπου, τόσο για τον 19ο αιώνα όσο και για την μετάβασή του στον 20ό.