ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ 

ένα διορθωτικό δοκίμιο περί της ποιητικής ισχύoς
του υπερελάσσονα αυτόχειρα  Ιωάννη Καρασούτσα

.
Ο ποιητής ονομάζεται Ιωάννης Καρασούτσας, πιθανότατα να μην τον ξέρεις, αφού ποτέ δεν σου μίλησαν γι` αυτόν, αλλά ενδέχεται να σου αρέσει που θα τον γνωρίσεις αν συνεχίσεις την ανάγνωση. Διότι το πρόσωπο αυτό παίζει έναν κεντρικό ρόλο στο Ρομαντικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θα πει κανείς: ποιον ενδιαφέρει ένας ποιητής αυτόχειρας, ξεχασμένος κι από τον θεό ακόμη, που έγραφε στην καθαρεύουσα κατά την πρώτη πεντηκονταετία του ελληνικού κράτους; Σχεδόν κανέναν δεν ενδιαφέρει κι ούτε έχω τρελαθεί. Όμως ο ρόλος του Ρ.Π.Α. δεν είναι να παραδοθεί στην επίσημη ιστορία, ούτε να αναμασήσει την υπάρχουσα ακαδημαϊκή γνώση, πόσω μάλλον να ικανοποιήσει τις μπεστ-σελερικές αισθητικές αναζητήσεις του καιρού. 

Ρισκάρω λοιπόν και πραγματοποιώ μια πρόταση γνωριμίας με έναν άμοιαστο ποιητή της Ά Αθηναϊκής Σχολής, μέσω μιας 80σέλιδης βιογραφίας που έχτισα λιθαράκι το λιθαράκι, ερευνώντας για μήνες πρωτογενείς πηγές και συμπληρώνοντας πολλά από τα αναπάντητα ερωτήματα που υπήρχαν ως τώρα (τρόπος αυτοκτονίας, φιλικός κύκλος, απόλυση από το δημόσιο, ψυχική νόσος, διαμονή, χρονολόγιο κ.λπ.). Εξυπακούεται πως φανερώνεται και εμπλουτίζεται σημαντικά η έως τώρα εργογραφία του, τόσο η ποιητική (ξεχωρίζει ένα ομοερωτικό ποίημα και η μετέπειτα λογοκρισία του σε μια ελληνική ανθολογία) όσο και η διόλου αμελητέα μεταφραστική (π.χ. είναι ο πρώτος και μοναδικός μεταφραστής στην Ελλάδα του 19ου αιώνα της ηχηρά αντιρατσιστικής -για εκείνη την εποχή- «καλύβας του μπαρμπα-Θωμά»). 

Επιπλέον, και ίσως το πιο σημαντικό, είναι η πίστη μου πως το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο χωρίς φιλολογικές δεσμεύσεις, έτσι ώστε το έργο του Καρασούτσα να λειτουργεί ως ένα μικρό εκμαγείο γνώσης τόσο για το σύνολο της ελληνικής ποίησης του 19ου αιώνα όσο και για μια ουσιαστικότερη γνωριμία με την ελληνική ιστορία, και μάλιστα από πρώτο χέρι.

Ξεκαθαρίζω πως πρόκειται για ένα e-book. Η υπέρμετρη αντιδημοφιλία του ποιητή δεν επιτρέπει την υλική έκδοσή του. Από την άλλη, το περιεχόμενο του βιβλίου, για να μην πω ο ίδιος ο Καρασούτσας, νιώθω να αδιαφορεί για την μορφή της παρουσίασής του, καθώς το μόνο που επιθυμεί είναι να διαβαστεί το έργο του από μάτια ζωντανά, του 21ου αιώνα. Είναι η αναγκαιότητα, που υπερβαίνει την αισθητική.

Όποιος φίλος/φίλη του Ρ.Π.Α. επιθυμεί να γίνει κοινωνός αυτής της δουλειάς και να γνωρίσει το «παιδί-θαύμα» των νεοελληνικών γραμμάτων, κατά την έκφραση του Ευγένιου Αρανίτση, μπορεί να στείλει e-mail στο contact@academia-romantica.edu.gr // Το βιβλίο στέλνεται δωρεάν (μια ανταποδοτική συνεισφορά με προορισμό την κάλυψη των πολλαπλών αναγκών του Ρ.Π.Α θα εκτιμηθεί δεόντως).

Ευχαριστήριος αποχαιρετισμός με τρεις από τις στροφές ενός μακροσκελούς ποιήματος που έγραψε ο σχεδόν εικοσάχρονος Ιωάννης Καρασούτσας για να καλωσορίσει τον Μάρτη. Τι σημασία έχει αν ήταν ο Μάρτης του 1843; Η άνοιξη θα στέκει ακλόνητη, και πάντα απαράλλαχτη, σαν την προτομή του Ιωάννη Καρασούτσα στον κήπο της Εδέμ, γιατί στην γη κανείς δεν φρόντισε να του φτιάξει μία:

.

Ἦλθες, Μάρτιε, ἦλθες, λοιπὸν,

Κ’ ἐπρασίνισαν πάλιν οἱ κάμποι,

Καὶ τὸ βλέμμα τοῦ Ἔαρος λάμπει,

λάμπ’ εἰς ὅλην τὴν γῆν χαρωπόν.
.

Ποῦ νὰ στρέψω τὸ βλέμμα μου, ποῦ,

Καὶ τερπναὶ νὰ μὴν ἦναι εἰκόνες;

Ἀλλὰ παύω καὶ σεῖς ἀηδόνες

Κελαδεῖτε αὐτὰς τοῦ λοιποῦ.
.

Ἦλθες, Μάρτιε, κ’ ἦλθαν μαζῆ

Αὖραι, ῥόδα, φωναὶ ἀηδόνος,

Κ’ ἡ ταφεῖσα εἰς πλάκα χιόνος

Φύσις θάλλει ἐκ νέου καὶ ζῇ. 

.
σαμσών ρακάς
28.2.2019